Şehrin Sokakları (Şiir)

Şehrin Sokakları


Küçük kağıtlara satılmış düşünceler
Yalan doğrular zikredilmekte ağızlarda
Zincirlere vurulmuş son masum bedenler
Duygular hapsolmuş kan kokan zindanlarda


Ağlamakta zaman sonsuzluğuna
Utanç duyar gözler kirlenmiş gerçeklerden
Küçük bir çocuk bakar kırık oyuncağına
Nefret eder insan aldığı her nefesten


Yolunu bulmaktan acizim
Gözlerim görmez bulanık bakışlarda
Bir çocuk eli dokunur gözyaşlarıma
Hissedemez o teni cansız bedenim


Aydınlığı görsen ne yazar
Hapsolur kelimeler dudaklarında
Boğazında kilitlenir son haykırışların
Kurtuluş ne arar son hayat durağında


Acı verir baktığın son bedenler
Mutluluk zaten olmaz kirli bakışlarda
Anlaşılmaz varlığını hissedersin yokluğunun
Güneş doğmaz bu karanlık sokaklarda


Mezar taşları kovalamaya başlar
Adımların ayaklarını takip eder
Son kelimeler kaçar kurmuş dudaklarından
Dirilmeye başlar kokuşmuş cenazeler

Ve Sen, bu sokaklardaki herkes gibi
Görmezsin bütün bu olanları, göremez
Soğuk kaldırımlarda ısınır minik ayakların
Gülerek son nefesini verirsin…