O An (Öykü)

Gözler… Ne renk olursa olsun. İri, çekik; pırıl pırıl ya da nerdeyse kapalı; yorgun… Gözlerin sahip olduğu tüm fiziksel özelliklere eklenince kişinin ruhu, anlamlanınca yani gözbebeklerinin tüm hareketleri, ‘bakışa’ dönüşüyor gerçekleştirdikleri eylemsi…
__ __ __

Kısa bir gezintiye çıkarmıştı gözlerini… Nereden bilebilirdi ki bunun ömründen uzunca zaman yiyecek olan bir bağımlılık istencine sebebiyet vereceğini? Aslında şöyle bir hızlı gözden geçirmeydi belki de bu, amaçsız; öylesine… İstikrarsız kıpırdarken gözleri göz kapaklarının altında, aramadığını ama belki de umduğunu, bulmanın değil yakalamanın heyecanı ya da her neyse o duygulanımın adı, yaşadığı andı o an…

O an bakışlarıyla karşılaşmıştı gözbebekleri. Ne kadar da güzeldiler! Her şey, her şey akıp giderken hızlı oynatılan bir film şeridi gibi, o an sanki saatler almıştı. Oysa gözlerin fırlattığı protonların kesişiminden yaklaşık iki buçuk saniye sonra ayırmıştı zaten ( O’) bakışlarını; telaşsız hatta sakin, kararlı; fakat ani…

Hiç bitmesini istemediği, pamuk şekeri kokusunda bir andı o. Sadece kendisine odaklandıran, onun haricindeki tüm uyaranlardan soyutlandıran bir kokudur ya… Gözlerini kapatıp onun seni sarmasını beklersin ya…

Ya da zevkle okuduğun bir kitaptan vazgeçmek istemezsin ama, göz kapakların kapanmaya ısrar eder ya… Kirpik diplerin yanar, uyku iklimine girdiğinin belirtisidir, yavaş yavaş ‘yığılırsın’ ya olduğun yere… Tatlı tatlı teslim ederken kendini uykunun güçlü kollarına, omuzların üşür ya… Huzur yudumlarcasına… İşte aynı o tatta bir andı o an onun için. Sonsuza dek sürmesini dilediği…

Bakışlarının yön değiştirmesiyle, ifadelerinde de anlam kayması olmuştu. O kısacık anda en çok isteyeceği şey, ‘bakışlarına’ yüklediği anlamın saf bir realiteden oluştuğunu bilmek olurdu. Tabii ki emin değildi buna. Ama anlamak istediğini anlatıyor olduğunu kesin olarak bilebilmek, o anın hazzını doruğuna ulaştırırdı.

Derin bir keşke ile gezinti rotasında değişiklik yaptırdı ‘bakışlarına’…

Âsi’ye